Reply 1994 diyorum, hiç bitmese diyorum!

Reply 1997’yi (Evet, bin dokuz yüz doksan yedi okuyorum, kim uğraşacak şimdi nineteen bilmem ne bilmem ne diye, biliyorum sen de öyle okuyorsun hiç oradan artizlik yapma!) severek, beğenerek, bağır çağır gülerek izledikten sonra ikinci sezon Reply 1994’te beklentim tavana çıkmıştı elbet. Özellikle “90’lar gibisi yok yea! 90’larda çocuk olmak acayipti arkadaş! Ama biz 90’larda… hede hödö” diye 90’lı yılları böğrüne basan bi’ tip olduğum için yine olmaktan korktuğum yerde, kdramada buldum kendimi.

Bu hafta azıcık biriksin de öyle başlarım dediğim Reply 1994’e siftah yapayım derken 7 bölümü bi’ pinçikte izledim bitti. Çok eğlendim arkadaş! 94 yılında Güney Kore’de ne olmuş ne bitmiş bilmiyoruz, bahsi geçen ünlü isimler, yaşanan önemli olaylar bize “çok da fifi” geliyor; bu yüzden yıpranmaya gerek yok, izlerken camış gibi gülüyor musun? Gülüyorsun!

Dramanın konusu farklı gibi dursa da karakterler ve olayların geliştiği yön açısından hemen hemen Reply 1997 ile aynı. Yine altı kişilik arkadaş grubu, iki erkek arasında kalan esas kızımız, esas adamlardan birine aşık gay oğlan, diğer arkadaşlar arasında pörtleyen aşk, 2013 sahnelerinde esas kızımızın hangi erkekle evlendiğinin soru işareti olması falan fişman…  Konu hakkında bi’ fikri olmayanlar, “Ama nasıl da merak ettik acaba ayrıntılı öğrensek neymiş ki?” diyenler buradan aktarmayla Google’a geçiyorlar.

1997’deki anne-babanın burada yine ebeveyni oynamaları da şahane olmuş. Karakterlerle ilgili diyecek çok bi’ şeyim yok. Ama Çöp hakkında konuşacağım bak! Daha afişi ilk gördüğümde “Kimdi bu yea? Du’ bak… Haa şey bu… Cinderella Man’deki kıvırcık salak bu!” diye hatırlamıştım şapşalı. Neden hatırlıyorsam artık, akla gelecek bi’ tip de değil aslında da işte benim beyin gereksiz şeylere programlanmış ondan hep. “Cücüğe bak başrol kapmış da burada yine salak bi’ tipi oynuyor; zeka küpü tıp öğrencisi ama gel gör ki hayatı hep pislik, hep goy goy… “dedim. Dedim de sonra
olaylar gelişti. (Bundan sonra yazacaklarım fengörllük çerçevesinde ilerleyecektir, bilginize.)

Lakabı “Çöp” olan esas oğlanımız 4. bölüm itibariyle kalbime bizonların tepişmesine sebep oldu. Bütün pisliği, osuruklu şakları, andavallığı, aynştayn zekası, düşünceli halleri, karın kasları, koca adamı 5 yaşındaki çocuğa dönüştüren gülümsemesiyle ideal erkeği gördüm ben hanım! Klasik kusursuz, parfüm kokan kdrama erkeğinden bi’ uzay yolu farklı olmasına rağmen benim gözümde 1 numaralı kdrama namcası oldu, takip listesine ekledim salağı. (Salak ama kalpli salak, sevgi sözcüğü olarak salak ❤)

Sonuç olarak yine keşke hiç bitmese dediğim ama 13 bölüm sonra bitecek bi’ kdrama buldum kendime. Hep daha da kdrama izlemem diyorum; yine gidip güzelli, komikli bi’ tane yapıyorsunuz Güney Kore eğlence sektörü insanları! Çok hovardasınız yine!

NOT: Na Jung “Oppa yaa!” dedikçe gözlük kabıyla ağzına ağzına çakasım geliyor! Bi’ sus be kızım be, bi’ git o saçları tara be!